بهروز نقویان شهید

ما مرزدار حُرمت آئینه بودیم
ما مثل« اترک» روشن و بی کینه بودیم

ما اعتبار «شاه جهان »بودیم عُمری
ما اقتدار «شاه جهان» بودیم عُمری

با اسب و برنو، شیر فرزند خُراسان
هر ذرّه از خاکش رو بوسیدیم از جان

آره ، مــث دامان پاک مادری ســـبز
هرگوشه از این خاک بخشیده شهیدی
تاباز دامــنگیر ایــن خورشید تـــابان
هرگــــز نبــاشن ابــرهای ناامیــدی

دشمن بِزان تا پای جین ، هُشیار و پانی
اَم مرخنی ، ام آسمان و اَم جییانی

خین دانی و لَورانی و سَرخانی عُمرَگ
سرخانی و خین دانی و لَورانی عُمرَگ
دایگا مِنــهَ وا خالّییا ، پِر قَئـــره سامِن
هم ناو و نانهَ ، جان و جانانهَ لهَ با مِن

وا پرچما ، هم کسکهَ وهم سیس و سورهَ
اَرمان ، مگر ژَ بیر دَوِن خینا شَهیدان...
هرگوشهَ ئی سَر داینِمهَ ، لهَ هَر وَلاتی
واخالّییا خوش بینهَ ژَ خینا شَهیدان...