بهزاد بهیاد خاطره

میرسیم به هم گرده این زمین
با کارات گل به خودى میزنى
نمیمونه اینطور این میگذره
میرى میاى میگى پشیمونى
خاطرات تو مث اواره
مرگو هی به خاطرمن میاره
مث یه دردِ بزرگ میمونه
تنمو همیشه میلرزونه

با همون عکسای تار
واسه ی همین یه بار
فکر کن فقط به من
دل نمیکنم ازت…
با یه مشتی خاطره
عطری که نمیپره
شبا پرسه میزنم
دل ازت نمیکنم …

حسى همرامه که نامفهومه
این روزام بد جورى نا آرومه
مثه یه زخمى که جاش میمونه
خاطراتت تو قلبم پنهونه

با همون عکسای تار
واسه ی همین یه بار
فکر کن فقط به من
دل نمیکنم ازت. ..
با یه مشتی خاطره
عطری که نمیپره
شبا پرسه میزنم
دل ازت نمیکنم