بهزاد تاراک کارما

یه روزی همه چی خوب بود
روز و شبام
یه آدمه خوشحالو خندونو
دنیا خوب بود باهام
چیزی نمی تونست غمگینم کنه زخمیم کنه
اشکام همه از روی خنده بود فقط
نمی دونم
شاید تقصیر من بوده
یهو این دنیای لعنتی
روی دیگه شو داد نشونم
خواست بدونم
آدما عوض میشن
همونایی که الان دور منو ادعا دارن
به خوب بودنشون شک دارن
یه شب تو تنهاییم
فرشته ای اومد و گفت
خدا از دلت خوب خبر داره
چیزی برای خودت نمی خواستی
اگه خوشحالی بود برای همه بود
نه اینکه فقط باشه برای تو یکی
زندگی تو راه تغییر
یه روزی خوبه یه روزی بد میشه
نمیشه که بشه همیشه ی جور باشه
منم گفتم توقعی ندارم از کسی
هر کسی ممکنه ی روزی تو سختی‌ها جا بزنه
حتی بهتریناش محکم تریناش
شادی هات ماله خودت غم داری بیا نصف نصف
هه یه شعاره در حد حرفه
همه آدما دلشون گیره
زمان می گذره افکار عوض میشه و
رفتار آدما خیلی چیزها رو بهت یاد می ده
فراموش می کنن به چشم نمیاد هر کاری کنی واسشون
مهم اینه الان کجا واستادی
بودنو موندنت چه سودی داره براشون

کورس:
تو تک و تنها تو این دنیای بد
با این همه سختی آخرش میشه ی مرد
نباید ببازی زندگیتو هیچ وقت
نباید ببازی زندگیتو هیچ وقت

پارت دوم :
گفت بزرگ شدی دیگه می بینی؟
دنیا اون چیزی که فکر می کردی نی
اما اینو هیچ وقت یادت نره
تو این طبیعت هر کاری کنی
جوابشو پس میگیری
پس بهتره دلتو بسپری به همونی که حرفاتو بهش میگی
فقط به اون بالا سری
نه این آدمایی که هر روز ی رنگن
هر روز ی داستان دارنو می جنگن باهات
ساز مخالفشون کوکه
پاش بیوفته خنجر رو می کشن اونم از رو
تا به زمین بکوبن محکم تورو
خیلی راحت جلو چشمات دروغ می گن و
انکار می کنن
وقتش که برسه ریشه اتو از ته می زنن
یه مشت آدمه کم فهم تو رو نقد می کنن
از دید خودشون از تو بهترن
ولی باید تو مسیر خودتو بری
یه روزی شاید تورو بفهمن
گفتم نمی خوام همرنگشون شم
اونام نمی تونن مثل من شن
من هنوز امید دارم
آدمایی هستن از جنس خودم
همونایی که فراموش نمی کنن
همیشه با طبیعت مثل خورشید مهربونن
زیر حرفاشون نمی زنن
تا آخرش مردونه می مونن
حتی اگه دنیا بخواد سدشون بشه
راهشونو خوب بلدن
دنیاشونو هر جور که بخوان می بینن
منم به اون چیزی که بخوام می رسم می دونم
مثل کلمه ها که رو کاغذ می دوون
یه جنگجوام تو مسیر نور می دووم
نمی بازم هیچ وقت
هنوز کلی راه مونده بازم