جواد و جابر رسم روزگار

من اگه تو را نبینم،میشکنه دل دیوونم
تو منو دوسم نداشتی،خیلی وقته که میدونم
یه اتاق سرد و تاریک،چندتا عکس مونده رو دیوار
خوب میدونم که دوباره،میرسه لحظه دیدار
باز یه روزی بر میگردی،دیگه فایده ای نداره
تو مقصرش نبودی،اینا رسم روزگاره
هنوزم اینجا یکی هست،چشماشو به در بدوزه
من که دنیای تو بودم،ولی خب دنیا دو روزه
چقدر سخته بفهمی،همه حرفاش یه دروغه
خیال کردم منو میخواد،ولی خب دورش شلوغه
واسم سیاه و تاریکه،دیگه تموم این دنیا
دلم آرامشی میخواد،شبیه ماهی و دریا
این شده ورد زبونم،دیگه عاشق نمیمونم
ولی باز میگم نمیشه،بی تو اصلا نمیتونم
همیشه برای عاشق،دل تو سینه بی قراره
ولی باز میگم دوباره،اینا رسم روزگاره