حامد فقیهی مادر

فدایِ چادُرِ گُلداری که رویِ سرت داری
فدایِ لحظه ای که رویِ گونه م بوسه میکاری
فدایِ دست هایی که واسم سمتِ خدا می ره
برایِ آرزویِ من ، گُلِ امیدُ می چینه


شبا تا صبح؛ به پایِ من نشستی
قصه خوندی تا چشامو خواب بگیره
نخوابیدی و تابیدی ، نرفتی
نازنینم
تا دلم آروم بگیره


دلم تنگه برایِ بچگی هام
واسه خونه ، برایِ دلخوشی هام
دلم هر لحظه آغوشتو می خواد
خدا فرشته شو هدیه به من داد


نگاهت گرمیه روزاییه که بی تو آشوبه
بمونه سایه ی مِهرِت همیشه رو سرِ خونه
بهشتم با تو زیبا میشه وقتی زیرِ پاهاته
خدا رو با تو دیدم چون خدا محوِ تماشاته


دلم تنگه برای بچگی هام
واسه خونه، برایِ دلخوشی هام
دلم هر لحظه آغوشتو می خواد
خدا فرشته شو هدیه به من داد