حسام فریاد به باور بودن رسیدم

دردونه دل
ای جفت صبورم
تو غیبت عشق تو
شکسته شد غرورم
به شوق دیدنت
هم آواز بهارم
بهار چشمای تو رو
چشم انتظارم
من از دیدارِ تو
به باورِ بودن رسیدم
گریزِ غصه هامو
تویِ چشمایِ تو دیدم
تو که نیستی منم
بی تابیِ امواجِ دریا
تو که نیستی منم
تنهاترین تنهایِ دنیا
ببار ای ابر که با
بارونِ چشمونت ببارم
میخوام عطرِ گلو
به باغِ بی گل بسپارم
می خوام سکوتِ کوچه ها
پر از شورِ صدا شه
نگاهِ آینه ها جنس
نگاهِ چشمه ها شه
من از دیدارِ تو
به باورِ بودن رسیدم
گریزِ غصّه هامو
تویِ چشمایِ تو دیدم
تو که نیستی منم
بی تابیِ امواجِ دریا
تو که نیستی منم
تنهاترین تنهایِ دنیا
تو و نازِ حریرِ دستِ تو
نبض سرودم
تو و گلواژه هایِ چشم تو
بود و نبودم
خوشا با تو سفر
تا آخِرِ دشتِ ترانه
خوشا پروازِ با تو
از کرانِ تا بیکرانه
من از دیدارِ تو
به باورِ بودن رسیدم
گریزِ غصّه هامو
تویِ چشمایِ تو دیدم
تو که نیستی منم
بی تابیِ امواجِ دریا
تو که نیستی منم
تنهاترین تنهایِ دنیا
بیا ای همسفر
یه کلبه چوبی بسازیم
به احساسِ لطیفی
که میون ماست بنازیم
بگیم از کوچه باغِ شبنم و
اطلس رویا
از آغوش همیشه بازِ
شهرِ آرزوها