حسین حسنی سقوط

چیزی به جز نگاه تو مرحم نمیشود مرا
رسم وفا نباشد این رها کنی شکسته را
نمیکنی نظر به من که مبتلا ترم کنی
کمر به عظم بسته ایی به آنکه کافرم کنی

مرا به مسلخ تن و به یک سراب کشانده ایی
عقل از سرم ربودی و جان به لبم رسانده ایی

واژه بر لبم تویی دعای هر شبم تویی
به بند کشیده ایی مرا به هرطرف روم تویی

به سمت قبلگاه عشق هرشب سجود میکنم
به جرم آرزوی تو در خود سقوط میکنم

تو از دل و نگاه من هر دو گریزان شده ایی
پشت کدام ابر سیاه ای ماه پنهان شده ایی

مرا به مسلخ تن و به یک سراب کشانده ایی
عقل از سرم ربودی و جان به لبم رسانده ایی
واژه بر لبم تویی دعای هر شبم تویی
به بند کشیده ایی مرا به هرطرف روم تویی