حسین سعیدی خسرو مستان

حسین سعیدی, [20.12.20 14:51]
خسرومستان
شوریده و شیدایم و ز عقل مُبرایم
سرمست و خراباتی دیوانه و رسوایم
جانا قدحی در ده کارام بگیرم من
یا تنگ در آغوشش آنگاه بمیرم من
در دل شرری دارم بر لب شکری دارم
مه در چه و من اینجا نور بصری دارم
من روی چو ماهت را در جام جمی دیدم
آنگاه ز سرمستی بر جام لبی دیدم
من خسرومستانم بلبل به گلستانم
شهزاده شاهانم معشوقه رندانم
شکرشکنی دارم شیرین دهنی دارم
با اینهمه شیرینی افسرده و حیرانم
فرهاد به حال من میگرید و مینالد
شیرین ترم از لیلی مجنون چه میداند
باشد گوارایت شرب می و مخموری
سرمست شدی جانا با خوردن انگوری؟
شاعر: عارف عابدزاده