حمیدرضا قربانی بهانه

توی نگاه آخرت یه بغض کودکانه بود
لایق ندونستى منو رفتنتم بهانه بود ...بهانه بود
ما که از دنیا بریدیم بعد تو
دل واسه دیدنتون پر میزنه
خدا جون کاشکی یه پیغومى بده
پشت در پیداش بشه در بزنه
تو دست باد مثل یه برگ
بی سر پناه زیر تگرگ
اون عابر خسته منم
که راضیه حالا به مرگ
پیاده روها شاهدن
چقدر غریب و بی کسم
هر جوری فکر کنم به تو
بازم بهت نمی رسم
اینکه مسیرمون جداست راحت ترین بهانه بود
گفتی نمی شیم مال هم نگفتی قلبت با کی بود
ثانیه های آخره چیزی نگو راحت برو
اما بدون نمیگیره هیچکى برام جای تورو ...جای تورو