حمیدرضا پویا پاییز تو راهه

از حال تب دار و چشمای تسلیمت
می‌فهمم این‌دفعه ، جدیه تصمیمت

دست من این‌بار از ، رویات کوتاهه
ساکت رو می‌بندی ، پاییز تو راهه

تا تو خودت میری ، حالم عوض میشه
باور کن این آدم ، احساس حالیشه

از هرچی ذهنت رو ، پر کرده می‌ترسم
از اینکه تنهاییم ، برگرده می‌ترسم

من از همین لحظه ، تا جات خالی شه
صد دفعه می‌میرم ، بعد از تو چی میشه؟

لعنت به هر کی که ، توی گذشتت موند
اونی که با سایه‌ش ، آیندمو سوزوند

روزم بدون تو ، با درد سر میشه
دنیای تاریکم ، تاریک‌تر میشه

از این غم سنگین ، راه فراری نیست
کی گفته این ضربه ، این زخم کاری نیست