دامون سهراب خانی زمین تلخ

نمیخواستم دم رفتن منو با
چشای خیس و پرخونم ببینی
نمیخواستم که تصمیمت عوض شه
پای ناراحتی هامم بشینی

همون روزی که میرفتی عزیزم
دلم دائم واسه تو شور میزد
یکی انگار با چشمای شورش
به دوریمون گره کور میزد

زمین تلخه بدون رد پاهات
زمین دیوونه عاشق کشی نیست
نباشی کل حرفام بغض داره
دیگه جایی برای دلخوشی نیست

تموم زندگیمو نذر کردم
تا یک ردی واسم از تو بیارن
میتونیم تا ابد با هم بمونیم
اگه اطرافیان تو بذارن

من از بس انتظارت رو کشیدم
دارم هم پای گریه پیر میشم
همین امشب دیگه از پا میوفتم
میرم تسلیم این تقدیر میشم