دانیال رنجبر شبگرد

تو خیابونا شبگرد پره غصه و سردرد
نبودنت چه بد کرد حالمو
توی مرز جنونم کارد خورد به استخونم
بدون تو شده واسم هوا کمو
شدی کاووس هر لحظه م
نمی بینم عکساتو از ترسم
تموم نمیشه این حسرت که چه جوری رفتی تو از دستم
عادتمه هی سر بزنم بی هوا به گوشیم چند باری
میزنه به سرم زنگ بزنم به امید اینکه تو برداری
بی وفا بگو منو کم داری
عادتمه هی سر بزنم بی هوا به گوشیم چند باری
میزنه به سرم زنگ بزنم به امید اینکه تو برداری
نمیگذر میکنم هر کاری
صبرمو سر میاره قلبمو در میاره
اشکمو در میاره نبودت
دلم آروم نداره دیگه طاقت نداره
نفسمو بند میاره نبودت
یه چیزی هنو تو قلبم هست
که میکنه نفسمو هر دم حبس
بیا رفتم من از دس ریختم تو خودم من از بس
عادتمه هی سر بزنم بی هوا به گوشیم چند باری
میزنه به سرم زنگ بزنم به امید اینکه تو برداری
بی وفا بگو منو کم داری
عادتمه هی سر بزنم بی هوا به گوشیم چند باری
میزنه به سرم زنگ بزنم به امید اینکه تو برداری
نمیگذر میکنم هر کاری