داوود گل وارث

حالم بده از وقتی که دیدم
راه نجاتو روی من بستی
احساسمو کشتی ولی بازم
تو وارث اشعار من هستی
تو وارث اون آرزو هایی
که توی قلبم خاکشون کردم
وقتی همه عکساتو از گوشیم
با حال زارم پاکشون کردم
سخته برام این اعتراف اما
چشمات منو تنها نمی ذارن
بعد تو این ترانه ها واسم
حکم یه مرهم قوی دارن
مردم چه میدونن که یه عاشق
عشقش نباشه خیلی بی تابه
مثل یه مادر که تمام شب
از فکر فرزندش ، نمی خوابه
میگن نباید عاشقت باشم
این آدما جدا چه بی رحمن
تسلیم حرف این و اون میشم
وقتی که حرفامو نمی فهمن
عاشق ترین مرد هم اگه باشی
گاهی واسه جبران یه کم دیره
بودن کنارت حقمه اما
این آرزو آخر به گور میره