دلیر مرگ رویا

دیشب وا کردم پنجره رو
یکم هوا بیاد تو اتاق گرم منو
شاید بتونه خالی کنه این حنجره رو
ازین دود سیگار که پره تو صحنه‌ی جرم
گفتم صحنه جرم،منظورم این اتاقه
که توش رویاهامو کشتم زیر نور این چراغه
که شاهد این قتل بودو منم شدم قاتل
بخدا من نمیخاستم این قانون اینجاعه
تو این چاردیواری من ع یه جاهایی رد شدم
که بهش میگن انتها توی دنیای رنگ شدت
انگار حبس ابد خوردم تو این اتاق مسخرم
یه وقتا رد میده مغزمو میرم سراغ دفترم
نمیخوام ورقام مثه خودم خماری پس بدن
کلمه هام ک ارزو نیستن توی قفس برن
همه دلخوشیا زدن ب سینم دست رد
کسی چه میدونه شایدم خودم مقصرم
کورس
روزا رفتن، من موندم تو این اتاق
چشمامو میبندم،که بشن سر این روزام
حرفامو میفهمن، فقط کاغذو خودکار
تنهام و بی همدم، میشینه غم تو چشمام
ورس ۲
یه نگا کردم ب بیرون
یه طرف دیدم پیاده ها رو که بودن پریشون
ماشینا، مثه مورچه تو مسیر خیابون
منم یه قطره‌ای که شده اسیر بیابون
یهو چِشَم خورد به سطل توی پیاده رو
دیدم یه مردو که بود لای زباله گم
گفتم بعد میان میگن تو فقط اراده کن
حاجی مزد رو تردمیل دوییدن نیس مدال دو
چراغ قرمز شدو خیابون شد یه دفه قفل
یه دخترو دیدم دویید با یه بغلِ گل
میزد ب شیشه‌ی ماشینا و یه بند میگفت
عمو یه دونه بخر من ب این منظره زل
زدمو دیدم قتل رویا فقط کار من نیس
تو این سرزمین همه چشا دائما خیس
میشن‌و کل روزو دارن همه فاز منفی
سختیا نیششون میزنه مثه مار افعی
کورس
روزا رفتن، من موندم تو این اتاق
چشامو میبندم،که بشن سر این روزام
حرفامو میفهمن، فقط کاغذو خودکار
تنهام و بی همدم، میشینه غم تو چشام
ورس ۳
یه شب گفتم بابا ارزوت چیه واسه پسرت
بهم گفت با لبخند سرد گوشه لبش
ارزو میکنم ارزوهات یادت بره
اینطوری میدونم برات زندگی راحت تره
دیدم حق میگه اینجا ته آرزوها عقدس
جامعمون یه صحراس که پره لاشخورای گشنس
نشونی ما پشت همون خنده های مردس
ته کوچه‌ی خوشتبختی که جلوش زده بن بست
اخر این مسیر فقط دوتا انتخاب داری
با خودت کنار میای یا خودتو کنار میذاری
هیچی نمیشی تا از ادما انتظار داری
جای خون ناامیدی تو رگات جاری
میشن‌و میفهمی همه تلاشات بی ثمر بوده
اینجا تنها چیز که باش خوشبختی میخرن پوله
منم بهتره تنها بشینم گوشه‌ی خونه
بذارم که بگذره و تموم شه عمر بیهوده