رامین نریمان بعد از تو

شانه های مهربان یار میخواهد دلم
تکیه گاهی بهتر از دیوار میخواهد دلم
ای رفیقان باز هم در نیمه شب دلتنگمو
فندکی و چند نخِ سیگار میخواهد دلم

در کنار ساحل آرام و زیبا نیمه شب
یار و آوای خوش گیتار میخواهد دلم
در کنار ساحل و شبهای پاییزی سرد
دستهای یار را بسیار میخواهد دلم

بعد از تو دریای دلم درگیر طوفان شد
در نوبهار زندگی یک آن زمستان
ای نازنین یک ذره احوال مرا دریاب
قلبم به دور از چشم زیبایت پریشان شد

تا در شبی طوفان غمها را به پا کردی
انگار بی اندازه چشمم خیس باران شد
وقتی که جای خالیت را در شبی دیدم
یکباره حس کردم جهانم بی تو ویران شد

در سوگ چشمانت نگاهم خیس باران بود
انگار دریای درونم غرق طوفان بود
یک عمر دلدارم نبودی بیوفای من
در حسرتت دنیا برایم رو به پایان بود

دنیا برایم سوز و سرمای عجیبی داشت
حتی بهارم در نبود تو زمستان بود
افسردگی های مرا باور نمیکردی
کاشانه خاموش من مانند زندان بود