رسول صبوریان قسم

عاشقم کرد نگاهت نگارا
اسیرم ب عشقت تو بردی دلم را
تو را میپرستم که بر دل نشستی
به شوقی که دیدم ب عهدی ک بستی
گرفتی تو از من غم هر شبم را
منم مست عشقت دلم غرق رویا

قسم میخورم بر دل بی قرارم
که جز تو کسی را ندارم ندارم
من ز شوق وصلت ز غم بریدم
همان رود مستم ب دریا رسیدم
من ز ناز چشمت دلم زیرو رو شد
ک بعد از نگاهت جهانم شرو شد
صدایم کن ای عشق
که آرام جانی
تو باید کنارم بمانی بمانی بمانی

قسم میخورم بر دل بی قرارم
ک جز تو کسی را ندارم ندارم
من ز شوق وصلت ز غم بریدم
همان رود مستم ب دریا رسیدم