رضا جعفری طبقه وسط

من نه قدم بلنده نه یه کوتوله بودم

من یکی عین بقیه به چشم نمی‌اومدم


من اس‌یو‌وی ندارم پراید سوار نمی‌شم

یه 206 قسطی دارم که از صد جاش مالیدم


بابام یه کارمند ساده است ددی پولدار ندارم

من سر گرسنه هیچ‌وقت نشده زمین بذارم


واسه ایرپاد و اپل‌واچ پول کم میارم

یه سیکس ‌اس خسته تو جیبمه جا واسه دوتا فیلم ندارم


اگه یه وقت خطایی ازم سر زد تو بازداشتگاه می‌خوابم

من فامیل و دوست و آشنای گردن‌کلفت ندارم



من تو کل آسمون دو‌ سه تا ستاره دارم

نه اون بالا بالا‌ها سرخوشم نه یه کف‌خواب ساده‌م


هر روز واسه یه لقمه نون پشت خودم می‌ذارم

تعطیلات نمی‌دونم چیه از شغلم بیزارم


من وقتی همه با همن تنها می‌خوابم

روزایی رو خواب‌ می‌بینم که یه ابرقهرمانم


من پر عقده پر دردهای کهنه

ظهر به ظهر پا می‌شم همه رو پشت لبخند می‌ذارم



] کسی به ما، نداد بها

دل کسی نسوخت، واسه حال غریب ما


کسی ننشست، به پای ما

کسی نگرفت، زیر پر و بال ما [


یه دوستایی دارم زن و زندگی دارن

یه دوستایی دارم شوگر مامی دارن

یه دوستایی دارم که تگزاس می‌رن

تعطیلات و حال و حول و ...


یه دوستایی دارم پول به هیچ جاشون نیس

یه دوستایی دارم نون رو سفره‌شون نیس

من این وسط زل زدم

هیشکی عین من بی خاصیت نیس



] کسی به ما، نداد بها

دل کسی نسوخت، واسه حال غریب ما


کسی ننشست، به پای ما

کسی نگرفت، زیر پر و بال ما [




تو کنسرتام همه دوست و آشناس

یا چندتا داف که کف 6 ناشتاس

صورت‌ها و تعریف‌ها و خنده‌های فلان

هرچی می‌خوان بگن واسه من آشناس


من تو خلوت خودم

تو رو برنده می‌دونم

تو پیش خودت فک می‌کنی

من خیلی مغرورم