رضا میرزایی کوه

گفتن عاشقتم اونم دروغ
مثل آتیش زدن یه آدمه

اصلاً از خودت جلوم دفاع نکن
من هنوز حرفاتو خوب یادمه

اشتباه کردی میگی منو ببخش
تکلیف باور من چی میشه پس

تکلیفه اون همه درد عاشقی
تکلیفه عمری که حالا خاطرست

( کوه به کوه نمیرسه ، آدم به آدم میرسه
تا دیدیم همو ببین ، کدوم یکیمون دپرسه
چشمم آب نمی خوره ، بری بازم برگردی
تو مقصری نه من ، خودت خرابش کردی )

چرا تاوان تورو من پس بدم
چرا زندگیم خراب شه با کارات

به یه دیوار خالی تکیه دادم
که حالا منو عذاب میده نگات

پشت هر خیسیه روی گونه هام
پشت هر تنهاییام یه دردی هست

تا چشات بسته شد و منو ندید
ذره ذره کمر منم شکست