زایام بیخیال

رک بگویم… از همه رنجیده ام! از غریب و
آشنا ترسیده ام
با مرام و معرفت بیگانه اند من به هر ساز
ی که شد رقصیده ام
سالها از بس که خوش بین بوده ام… هر
کلاغی را کبوتر دیده ام
وزن احساس شما را بارها… با ترازوی خودم
سنجیده ام

بی خیال سردی آغوشها… من به آغوش خودم
چسبیده ام
رد پای مهربانی نیست نیست من تمام کوچه ها گردیده ام

وقتی باید جدا شه این دلم
رفتی دیوانه ای عاقل شدم
بستی راه دلم راه دلم
وای دلم وای دلم