سجاد زمانیان واقع گرایانه

واقع گرایانه بگم
دلم برات تنگ میشه هی
بگم دوست دارم یجور
نگم حالم بد میشه هی

سرگیجه میگیره دلم
از بُهت اینهمه سکوت
سکوت با بُهتِ منو
بذار به پای این غرور

باید دیگه تموم کنم
این حس وحالِ کهنه رو
دیگه کلیشه ای شده
همش بهم میگی برو

دلم گرفته از خودم
که دیگه باور نداره
دروغ دوست داشتن تو
این دل دیگه طاقت نداره

تو چشمام نگاه کردی و
گفتی تو مردی نیستی و
تَرک خوردن قلبمو
ندیدی ونشنیدی و

این دردا همش همرامه
این چوب محبتامو
اینو بدون نبود تو
یک دردی روی دردامه

باید دیگه تموم کنم
این حس وحالِ کهنه رو
دیگه کلیشه ای شده
همش بهم میگی برو

دلم شکسته از خودم
که دیگه باور نداره
دروغ دوست داشتنِ تو
این دل دیگه طاقت نداره