سروش حسن پور عکس تو

رو به روم عکسته،شمع تو دستای من،صندلی خالی و دفترم خیس خیس..
من کنار اومدم با خیالت یه عمر،سال هاست جای من،توی این خونه نیست..
اگه بارون بیاد،شیشه ها خیس بشن،من چشام خیس بشن،خالی میشم یه کم..
خیره میشم بهت،دفترم روی میز،دردمو تو یه برگ،با چه لحنی بگم؟
خیلی وقته که تو،رفتی و با،این حال بد،زندگی میکنم..
درد و دل دارمو،تورو ندارم این دفه،حرف زدم با خودم..
جشن خالی من،این جدایی برام،حکم مرگه و من،باید از پا درام
من نفس میکشم،این عذاب آوره،کی باید حس کنم،نفس آخره..
روزگار شاهده،من برای تو از،هرکسی رد شدم،جز همین بی کسی
زندگی کردنو دیگه ترک میکنم،من رسیدم تهش،کی بهم میرسی..
نمیرسی به من،ولی هنوز،دلتنگتم،با همین درد و غم..
دست و پا میزدم،پابه پای غمت،حس نکردم زمان،مارو بی هم کنه
تو زمان گم شدن،آرزوی منه،شاید از زندگی،سهممو کم کنه
امشبو با تو از،همه چی حرف زدم،حتی تو این عکس،رو میگیری ازم
اگه دنیای من،به تو راهی نداشت،چرا اشکامو رو،عکس تو جا گذاشت.