سروش پلا رو زدم ریخت

تو مخمصه که کردم گیر فکرت میاد یادم
اونجام ول کنم نیست چی میخوای از آدم؟
تو انگار کیف میکنی میدی عذابم؟
چرا الان برمیگردی میپرسی حالم؟
پُلا رو زدم ریخت
بر نگردم نه
اشتباه کردم از اول نکردم من
به شهر قلبم طوفان زده
من دنبال اینم که طوفان نره
امم من نابغه چرا
روی انیشتینو تا حالا کم نکردم پس
ساز زدی رقصیدم
ساز زدم وایسادی
مشکلت برقی هست
که با ما فاز داری؟
ولیکن هنوزم نمکی بد رو زخم
انتظار نداشتم ؛ در بیایم تو زرد
یکاری کردی که جفت چشمام ترسو شن
در نیار ننه من غریبم
از قلبم غنیمت نگیر نه
میکشم رو اسمت سریع خط
میدونم تو ذاتت همین هست
میدی ناخواسته فریبم
دیر فهمیدم که باید بریده میشد سری که درد میکرد
هنوز تو رویاهام هستیو
درو رو منطقم بستیو
دلم بت فکر که میکرد میمرد
دوباره زنده میشد سیمرغ
هر چند وقت میاد تو خاطرم حست
واقعا میخوامت یا که طلسمه
تقصیر تو بود یا اون لبخند ژکوند و ناز و کِرِشمه
یک شه ، که ملکش ، صد سال صفا داشت
بپرسند ز او پرده از این راز بردار
بگفتا همان روز که معشوق برفتااا
آینده ی این ملک ز بندش رها دااشت
پُلا رو زدم ریخت
بر نگردم
اشتباه کردم از اول نکردم
به شهر قلبم طوفان زده
من دنبال اینم که طوفان نره
امم من نابغه چرا
روی انیشتینو تا حالا کم نکردم پس
نمیگم بات خوشحال نبودم ، بودم
ما با هم خاطره داریم چه جورم
با اینکه دعواهامون کم نبودن
ولی اون روزامو ساختی ممنونم
حسم بت عوض نشد سر سوزن
بی تو بهشتم هست شبیه دوزخ
اما الان... بهتره تو بری من برم خونَههه م

هر موقع هستی تو فکرت غرقم
میکنی تو دره عشقت پرتم
مثل
یه کوسه مجنون که با خیال پری صیدش کردن
نه نه نه
این یه خیال باطله
هر جور شده باید ازت دست کند
هر دفعه
هر جا میرم از
تو میاد سر نخ
محاصره م کردن
منوخاطراتی که
یه ذره ش کافیه
تا شعله ی عشقتو دوباره زنده کنه توی قلبم