سعید حسینی برگرد

یکی پر از خواهش
کنار این کوچه
با اینکه میدونه
این آرزو پوچه

سر در گم و تنها
کوهی که از درده
باید تحمل کرد


بغضی که میگیره
راه نفسهاش و
بی آرزو سر کرد

باید تحمل کرد
طول خیابونو
سردی این شهر و
زخم زمستونو

باید که برگردی
این مرد میمیره
تو مرگ این قصه
پای تو هم گیره


ابری و دلتنگه
این بغضِ بارونه
وقتی نگاش کردن
به چشمِ دیوونه

برگرد و درمون کن
این زخمِ کاری رو
یا پس بگیر از دل
این یادگاری رو