سعید شریعت خوشنام

تو در نفس و جان منی
نیمه ی پنهان منی
در دلم آرام ندارم

من زخم نمک گیر توام
ابرم و دلگیر توام
در خودم آرام ببارم

«عشق تو دارم
در دل و جانم
دلگیر شدی زود بگو تا خودم را برسانم

ماه تمامم
جز تو نخواهم
من هیچ شدم تا تمام خودم را به تو دادم

ای همه ی جان
از تو چه پنهان
خوشنام شدم تا که نامت شود ورد زبانم

دار و ندارم
بردی قرارم
هی چشم به راهم که شاید رسیدی تو به دادم»


با گوشه ی چشم تو دلم ریخت
بهتر که ته قصه بهم ریخت
رفتم ببرم دل که دلم رفت
آرام دلم با تو غمم رفت