سینا پارسیان عصای موسی

درون من قبریست
که تخت خواب من است
من را به جای به خاک
به خواب بسپارید
تمام مالم را به نیل میبخشم
عصای موسی را به آب بسپارید
مرا رفیقان به سخره میگیرند بریده دستم را قلاف شمشیرم
زمین اگر گرد است چرا نمیبینم جهان اگر فانیست چرا نمیمیرم
به مرگ میخواهم اگرچه یک ساعت دوباره طایفه ام در آشتی باشند
شناورم بر نیل و آب گور من است و ماهیان بر من گلاب میپاشند
به طعنه میگویم که خوب و خرسندم زبان طعنه من همیشه کوتاه است
کسی چه میداند کسی چه میفهمد که یوسفی یک عمر درون این چاه است
درون من قبریست که تخت خواب من است من را به جای به خاک به خواب بسپارید
تمام مالم را به نیل میبخشم عصای موسی را به آب بسپارید