شکیب تحریم

نگه داشتم تو گلو بغضمو
نذاشتم ببینی یک بار اشکمو
نخواستی بفهمی که من سوختم
ولی تا همین لحظه لب دوختم
چه احساس پاکی به تو داشتم
چقد عشقتو تو دلم کاشتم
بریدم ولی از خودم خواستم
که هر جوریه پای تو واستم
تو تحریمی از این به بعد تو نگام
مجازی بریو نمونی برام
دلم خون شده از تو از بازیات
نمیخوام بمونم یک لحظه باهات
تو ذهنت پر از فکر بیمار بود
یک دم حیله و شک و پیکار بود
پراز زخمه احساسم از حرفهات
جوونیم هدر رفت عمری به پات
تو دنیای من رو به غم بافتی
عجب حالو روزی برام ساختی
به خواستت رسیدی ،اما بدون
به جز من به انسانیت باختی
تو تحریمی از این به بعد تو نگام
مجازی بری و نمونی برام
دلم خون شده از تو از بازیات
نمیخوام بمونم یک لحظه باهات