صائب آزموده مادر

یه خرمن مویِ آشفته
به زیر روسری داری
چشات آرامشه واسم
توی اون چشما چی داری

موهات داره سفید میشه
یه کوهی واسه‌ی این مرد
با اینکه دیگه چن ساله
که خستت کرده زانو درد

"یه مادر که شبا با من
توو بیتابیم بیداره
با هر اشکی که آهسته
سر سجاده میباره

میدونم وقتی دلگیرم
دلت از من خبر داره
خودت میدونی که مادر
دعات از دور اثر داره"

میخوام وقتی که آشوبم
از این دردای تکراری
تو بالای سرم بازم
هنوز تسبیح بشماری

توو هر حالی که من باشم
به دستای تو وابستم
اگه گاهی ازت دورم
میدونی عاشقت هستم