صادق صادقی رفیق جان

ای که تویی رفیق جانم ؛ بی تو مگر هست تابو توانی/من را کشد فکرو خیالت ؛ جانی نخواهم اگر نمانی/بردی دلو جانم جه آسان ؛ من را چگونه به عشق کشاندی/ آتش گرفت ای دل زآهم ؛ از خود مرا کجا رساندی/ حال خوش ندارم؛ از همه گریزم بی تو گم کرده راهم / آن ل که بی تو‌ تاب غم بیارد ، آنرا چه خواهم /حال خوش ندارم از همه گریزم ؛ بی تو گم کرده راهم/ آن دل که بی تو تاب غم بیارد؛ آنرا چه خواهم / من را ببرآنجاکه جز تو ؛ هیچکس کنارم نباشد/ چشمم ببند از هر نگاهی ؛ جز توکسی یارم نباشد / حال خوش ندارم از همه گریزم ؛ بی تو گم کرده راهم/ آن دل که بی تو تاب غم بیارد ؛ آنرا چه خواهم ...