صالح خطیبی مرد پاییزی

یه مرد پاییزی به رفتن دیر عادت میکنه
شبا با سردیه هوا تا صبح سماجت میکنه
یه مرد پاییزی غروبارو به اتیش میکشه
با اشک حتی به غرورشم خیانت میکنه
یه مرد پاییزی فریادش به رنگ اتشه
سکوت واسه حفظ ارامش خونوادشه
حیف...
خیلی وقته یه بغضی گلومو گرفته و حیف
اونی که قسم خورده میمونه رفته و حیف
چه غمی توی صدای کلاغاس این هفته و حیف
حیف...
من هنوزم یاد نگرفتم گریه کنم
که تو هر بیت ترانه هام غصه رو هدیه کنم
با شبا قدم زدن همه عالمو خسته کنم
ولی تو اونقدری که باید پیش من نبودی عشقم
با اینکه رفتی من این ترانه رو برات نوشتم
منو ولم کردی و رفتی توی پاییزی ک سرده
چرا هیشکی توی پاییز پیشمون برنمیگرده
حیف...
خیلی وقته یه بغضی گلومو گرفته و حیف
اونی که قسم خورده میمونه رفته و حیف
چه غمی توی صدای کلاغاس این هفته و حیف
حیف...
من هنوزم یاد نگرفتم گریه کنم
که تو هر بیت ترانه هام غصه رو هدیه کنم
با شبا قدم زدن همه عالمو خسته کنم