عادل قنبری دل

دل آدم تا جوونه مثه پروانه میمونه
میره اینور میره اونور روی هر گل میزنه پر
خبر از فردا نداره که براش پیری میاره
زندگی مثل بهاره گاهی صافو گاهی میباره
خدا نکنه یه روز پیر بشی ای دل
دیگه از زندگی سیر بشی ای دل
هرکسی حرف دلو گوش بکنه دیگه فردا رو فراموش میکنه
نمیدونه که داره جوونیشو با غم پیری هم آغوش میکنه
زندگی جاده باریکی داره روز روشن شب تاریکی داره
هر کسی به فکر فردا نباشه همه جا سایه پیری باهاشه
خدا نکنه یه روز پیر بشی ای دل
دیگه از زندگی سیر بشی ای دل