عباس ای اس بعد رفتنت

بعد رفتنت ی چن شبو راحت نخوابیدم
با شکستنت با درد تنهایی جنگیدم
حق من نبود ک با خیال تو عاشقی کنم
گردن کبود من اصلا به تو فک نمیکنم

عشقم یادگاریت مونده زیر چشمم
چشمم آب نمیخوره بمونی امشب
رهسپار قصه هایی عشقم

همه بام بد شدن ، زخمی شدم رد شدن
همونا ک تا پریروز پیش پام خم شدن
جلو رام سد شدن
هیشکی اشکامو ندید
با چشام دیدم ک چاقو دسته ی خویش و برید
ندیدن ی بچه شیر لا به لای کفتارا نعره کشید
خودشو بالا کشید از کف چاه
پر چالش پر سختی پر پیچ اشتباه
بد شدن به چشم مردم مایه ننگ اجتماع!

ولی امروز رو پاهاش واساده محکم
سفت و سخت تر از همیشه خیلی معرض
اومده تا حقشو زنده کنه
یاد گرفته ک فقط به اون خداش تکیه کنه
راستی احتیاج به هیشکی نی
مگه مونده عشقمون؟
وقتی پوله رشومون
وقتی فیکه خندها و عشومون
مرسی از کسایی ک رو زخم من زدن نمک
مرسی از دشمنامون هولم دادن سمت هدف

گرون بودش صداقتم ارزون فروختم
رو تنم بنزین ریخت خاموش شدم نسوختم
هارتو پورتم کنار هنوز تنگ دلم واسه چشاش
دو تا گوشامو نگو بد زده لک واسه صداش
بی معرفت میشم ولی آویزون کسی ن
دلش مثل زندان بود پا بند خورده اسیرم
کارما رسمش این نبود بد واسه کس نخواستم
عشقم رفت! امید کجاس؟ تنهایی شد رفیقم

همنشینم گیتار شد، تسکین دل سیگار شد
جلو چشمامو گرفت خون، کیسه بوکس دیوار شد
لاشی بازی کم ندیدم از عموم مردم
یکی پشت گوش من داد میکشید بیدار شو!
از خواب غفلت پریدم، این نبود لایقم
خندهام مصنوعی بود پاک شده بود حافظم
فهمیدم هیشکی دورم نی، همه دورم زدن
حاجی عیبی یخ اگه تنها ترین آدمم

ی چشم خیس ک چشم به راه یاره
چه سخته بشنوی دیگه دوست نداره
تموم زندگیت بشه ی خواهش
نرو ک عاشقت تا صبح بیداره
ی مشت به قاب عکس روی دیوار
ی شعله زیر پاکتای سیگار
یادم نمیره مال من نبودی
یادم نمیره اخرین سیگار