عرفان بنایی آشیونه

توی غربتی که هستم
میون باور بودن
تو دلیل بودنه من
تو دلیل شعر سرودن

واژه های عاشقانه
با چشای تو قشنگه
دل من واسه نگاهت
برای عاشقی تنگه
____
برای آغوش گرمت
گریه های من بهونه س
جایی که عطر تو باشه
برای من آشیونه‌ س

رد پای تو هنوزم
میرسه به قلب خسته‌م
واسه تو می‌تپه این دل
حتا وقتی که شکسته‌م

شاید این آخر قصه‌س
وحشتی نیست، تو که هستی
من یه رویا رو میسازم
وقتی که چشماتو بستی

از تو راهی به ترانه‌س
از تو راهی تا بهاره
شب به شب تو میدرخشی
از ستاره تا ستاره