علا مرگ رویا

کجای زندگی
این شبِ لعنتی
خیمه زد رو خواب سنگینِ چشام
دارم حس میکنم
دیگه این روزگار
مثل چیزی که میخوام
نیست و باش راه نمیام
چرا من تازگی ها
خستم از کلِ دنیا

ای خدا راهی نمونده
قلبم رو دنیا آسون سوزونده
رهام کن از فکر فردا
از بی کسی ها
از مرگ رویا

میونِ سایه ها
قحطیِ آدما
دارم از زنده بودن میمیرم
کاش تو این راهِ سخت
راه بی سمت و سو
کسی از راه برسه
که بِتابه مثل نور
یکی هست توی دنیا
دوره از تاریکی ها

ای خدا راهی نمونده
قلبم رو دنیا آسون سوزونده
رهام کن از فکر فردا
از بی کسی ها
از مرگ رویا