علی اسماعیلی فر پاییز

پاییز
یه غم عجیبی باز تودلم میشینه
آخه پائیز بدیش همینه
یه غم عجیبی باز منو میگیره
آخه پائیز می مونه دیگه نمیره

مثل غروب روزهای جمعه اس
مثل مرور روزهای کهنه اس
مثل سکوت یه آدم سرد
یه دل تنها که دیگه دق کرد

پائیز صدای خش خش یه دفعه اومد قلبمو کشتش
پائیز نم نم بارون به خودم باختم ساکت و آروم

از همه شکستم هیچکی بام نمی مونه نمی مونه
خستم از غمی که همرامه کی می دونه کی می دونه
از همه بریدم این روزها تو سرم فکرهای بی ربط
هر کی که میخواستم بام باشه
خیلی کم موند خیلی زود رفت

پائیز صدای خش خش یه دفعه اومد قلبمو کشتش
پائیز نم نم بارون به خودم باختم ساکت و آروم