علی براتی پریشانی

عد طوفانی که با من بود و رفت
از غمِ دریا به ساحل می‌زنم
موجمو دریامو گم کردم ولی
من هنوزم فکر آبی بودنم

تو نمیدونستی اون چشمای تو
شده تنها آبیه دریای من
من نمیدونستم این دریا یه روز
میره و صحرا میشه دنیای من

پریشانم و غم تمام من است
پریشانم و اشک یار من است
تو رفتی و خواندی کمی صبر کن
پریشانم و صبر نام من است


شبی آمدی سوی رویای من
صدایت زدم آه زیبای من
نگاهت چرا مثل سابق نبود
چه کردی تو با هر دو دریای من

غریبه شدی ای تو آن آشنا
چه پایان تلخیست در جام ما
شبیه شرابی و می‌خواهمت
به رویای این مرد تنها بیا

پریشانم و غم تمام من است
پریشانم و اشک یار من است
تو رفتی و خواندی کمی صبر کن
پریشانم و صبر نام من است