علی حمیدی سکوت

توو سکوتِ هر شبِ من
توو دلم یه دنیا رازه
توی این حالِ خرابم
دلخوشیم همین یه سازه
هیشکی با من نمی سازه

بعدِ تو هرکی منو دید
رد شد‌ و بجا نیاورد
عشقِ نفرین شده ی من
رنگِ موهای منو برد
رنگِ موهای منو برد
قلبمو از جا درآورد

دوست دارم جوری که باورش سخته
عشقِ هرکی بجز تو از دلم رفته
حرف حالیش نیست آخه دلِ دیوونه
نموندی پاش ولی به پات می مونه

توی این روزا هنوزم
من به دردِ تو دچارم
تو مقصری‌ ولی من
اسمی از تو نمیارم

هنوزم که‌ هنوزه
به‌کسی حسی ندارم
بهتره وقتی تو نیستی
قلبمو از جا درارم