علی سام ماه و قمر

عزیزم غمت نباشه خودم میمونم به پات
چی داری توو اون چشات که میشم یهو کیشو مات
جونم به جونت بنده
نباشی حتی یه خنده
نمیاد روی لبم
با تو بهترین این شهرم
نباشی با همه قهرم
به تو وصل دلم
نیاد اون روزی که بیای و بگی دیره
قلبم میگیره نفسم میره
اخه طاقت ندارم
تو چشم بسته دلو میبری
تو خود ماه و قمری
نمیرسه ماه هم به چشات
انقده میکنی دلبری
از وقتی چشاتو دیدم عقل از سرم پریده
انقده تو ناز داری که شهر مثل تو ندیده
کوه نور چشمات شیرین اون اداهات
توی شهر شدی یه پدیده