علی ستوده اضطراب

با این اضطرابی که تو قلبمه
با کابوس و تنهایی و رفتنت
چجوری تحمل کنم این غمو
چجوری بمونم به پای غمت
با اینکه دلم مرده از داغ تو
با اینکه از این زندگی خسته ام
ولی باز مجبورم اینجا که من طپش های این قلب رو بشمارم

نمیدونم این بخت بد از چیه
ولی بعد تو مرگمم حتمیه
باید من بمونم بدون نگات
خدایا دیگه این چجور شرطیه
خدایا بگیر از من این جونمو
خدایا خلاصم کن از این بی کسی
دیگه خسته ام از خودم از همه
از این غم از این ترس دلواپسی

با این بی کسی ها چطور سر کنم
با این که همیشه سراسر غمم
چرا من همیشه شکست میخورم
چرا من همیشه پر از مشکلم
نمیدونم این بخت بد از چیه
ولی بعد تو مرگمم حتمیه
باید من بمونم بدون نگات
خدایا دیگه این چجور شرطیه
خدایا خلاصم کن از این بی کسی
دیگه خسته ام از خودم از همه
از این غم از این ترس دلواپسی