علی عباسی غزل خانوم

میشینم فقط روبرو تو
نفس میکشم عطر و بوتو
عسل تر شدی,خراب تر شدم
حالا که نشستم پهلو تو

نمیخواد بگی من میدونم
غزل خانومه مهربونم
تو هیچی نگو,ته قلبتو
دارم توی چشمات میخونم

میچسبی بهم,خودت میدونی
مثل آتیشه تو زمستونی
پر از زندگی پر از عاشقی
مثل پنجره بعد بارونی

غزل خانوم بذار آروم
بذارم سر رو شونت
میمیرم من واسه رنگه نگاه عاشقونت

غزل خانوم نمیدونی
چه حال خوبی دارم
که لازم نیست این احساسو
همش یادت بیارم

نباشی دیگه راه نداره
تو قلبم کسی جانداره
دل عاشقم دیوونت شده
مثل بچه ها بی قراره

نفس تنگه تو سینه,آره
دلم دیگه طاقت نداره
بگو آسمون به عشق خودت
یه ریز تا خود صبح بباره

میچسبی بهم,خودت میدونی
مثل آتیشه تو زمستونی
پر از زندگی پر از عاشقی
مثل پنجره بعد بارونی

غزل خانوم بذار آروم
بذارم سر رو شونت
میمیرم من واسه رنگه نگاه عاشقونت

غزل خانوم نمیدونی
چه حال خوبی دارم
که لازم نیست این احساسو
همش یادت بیارم