علیرضا بوستانی عادت کردم

تنها شدم توی تنهاییام
باور نمیکنم که اینجاییو
حرف میزنم با عکس خودم
چشاتو میبینم تو چشم خودم
عشق من به تو یه بی نهایته
دیدن تو واسه من یه عادته
عادت کردم به اون نگاه خسته
زندون تو چشامو رو همه بسته

_بی تو نمیتونم باور کنم
که نیستی و
چرا چشاتو
رو من بستیو
نفهمیدم چیشد
که دل کندیو
که نیستی
بی تو نمیتونم یه ثانیه
بمونمو
بشینمو
بمیرمو
نمیدونی
که لحظه هام بی‌تو مرده