فرزاد بختیاری تو این خیابونا

توو این خیابونا اسیرم بعد تو
این آخرین راهه به تو رسیدنه
باور نمی کردم تو از پیشم بری
وقتی که گفتی همه چیت مال منه
بارونه یک ریزه دارم خیس میشم
بازم توو فکر اونی که نیست پیشم
توو شهری که عطر تو جا مونده
تویی که عکسامونو سوزونده
میرم، من به تو حق میدم از من رد بشی
بی رحم، تو نگفتی بم قراره خسته شی
اینم، از تو که گفتی واسم از همه چیت، بی رحم
باشه، برو اونجایی که قلبت آرزو داره
کی به جز من یادگاریاتو دوست داره
خونه بعد از تو که خونه نیست
یه آواره، یه آواره
دلم برات تنگ میشه کلی
باز ولی عیبی نداره
باز قراره از چشام هر شب ولی بارون بیاره
اینکه تصمیم خودت بود که نمونی
باز تو هر جور راحتی، خودت میدونی
میرم، من به تو حق میدم از من رد بشی
بی رحم، تو نگفتی بم قراره خسته شی
اینم، از تو که گفتی واسم از همه چیت، بی رحم
باشه، برو اونجایی که قلبت آرزو داره
کی به جز من یادگاریاتو دوست داره
خونه بعد از تو که خونه نیست، یه آواره
یه آواره