فرزاد جلیلیان هواتو دارم

وقتی صدات
می‌رسه به من
شب و روزِ من رنگِ تو میشه

پیشم بمون
که اتاقِ من
تا نباشی دل‌تنگِ تو میشه
مثِ همیشه
*
شب که میشه
توی باورم
تو منو به مهتاب می‌رسونی

تو همونی که
توو شبای تار
قصه ی منو واسم می‌خونی
تو هم‌زبونی

زیبای من
منم اون که
با تو بودن
آرزوشه

بخند واسم
تا جهانم
با یه دریا
روبرو شه

عکسِ تو رو
قاب می‌کنم
توی خیالم

هستی من
تویی برام
تمومِ عالم

ازم بخواه
که دنیارو
واست بیارم

غصّه نخور
که من خودم
هواتو دارم

زیبای من
منم اونکه
با تو بودن آرزوشه
بخند واسم
تا جهانم
با یه دریا
روبروشه