فرزاد مستوفی مریم

یه گل دارم به اسم مریم که زندگیمه
همه دنیای من تمومه این دیوونگیمه
بارون و دوست دارم قدم قدم با گل مریم
همه دنیامو باز به همین دیوونه میدم
تو تک گل قشنگ شب این گلخونه من
تویی شیرین ترین دلهره و بهونه ی من
واسه تولدت خودم برات شمع ها رو چیدم
تو انگاری یه آرزویی که بههش رسیدم
مریم گل عشقم باز اینجوری نوشتم
نوشتم روی قلبم تا ابد هیچکسی نمونه
مثلت عاشقونه
چقدر چشاتو دوست دارم فقط خدا میدونه
مریم گل عشقم
غم تو نگاتو کشتم
گذاشتم اسم این حس رو برات گلخونه ی عشق
شده قلبم خونه ی عشق
میمیره برات جون چشات اینجوری نبینش
وقتی که حرف میزنی منو حدس میزنی
اخه نگاه منم قفل چشای توعه
وقتی دلت با منه بارونم باز میزنه
من همینجوری برم اخه هوای توعه