فرشاد قیاسی خوب نگام کن

تو که رفیق نیمه راه
نبودی پس رفتی کجا
به چی‌ فروختی‌ قلبمو
که از خودت کردیش جدا
حرفامو‌ نمیشه از دور بگم
بغلم کن یکم اروم بشم
نمیخوام سر کنم تنها یه شب
چشمای خیس با نور شمع
خوب‌ نگام کن
من همونیم که پاتم عمدا
هر چی پل پشت سرم بودو خراب کردم
نه نمیتونم ببینم عشقتو با اون
کاش همیشه خالی باشه تو دلت جامون

منو اینجوری نبین اگه تنها بشم دلم دنیارو رو سرش میگیره
کی میتونه مثل‌ ‌من باشه واسه تو تا اشاره کنی میمیره
بیا اروم در‌ بریم اصن تنها بشن اینا با خودشون
بهم بدیم ماهو نشون
خوش باشیم با خودمون