فرهاد هاشمی پاییز

کنار ساحل بودم آروم بودش دریا

نوازشم می کرد باد و سوز سرما

رسیدی به نظرم / قشنگ تر از این ماه

باید که می دونستم / کندی واسه دل چاه

سنگینه پاییز الان / روی سینه ی شهر

بغضم از نبودنت / هی میشه سنگین تر

واسه احساس می خواستمت / نه واسه ی نیاز

همیشه توی دلم / می مونی تو یه راز

پا یی زه

از چشام داره خاطره می ریزه

وا می ره

دلم واسه دیدن تو می گیره

دنیام مثل به سیگار توی دلم خاموش

می شد ولی بعدت / روشن شد با آغوش

می گفتی همه چی هم که خوب میشه تهش


می گفتی که الانم / نکن فکر به بعدش


ولی تو آخر سر زدی زیر حرفت

سرده هوا و نیستش دیگه دستت

چشمامم نمی کشه گریه کنم بسه

فایده نداره من بکنم باز بحث که