مازیار قلی پور ترس

منه دیوونه که هیچ انتظاری

به غیر از زندگی کردن نداشتم

صدام میلرزه از بس بیقرارم

مثل تقویم بی فصل بهارم

کسی رو هم ندارم که بتونم

سرم رو روی شونه هاش بذارم

دارم غرق میشم اینجا توی این درد

تو عمق کوچه های بی پناهی

منو محکومه عشقت کردی حالا

تو زندونم تو اوجه بی گناهی

یه عمری ترسم از این لحظه ها بود

همه ترسم از این تنهاییا بود

چجوری میتونی بی رحم باشی

با اونی که با قلبت بی ریا بود

الان میترسم از این که نتونم

کسی رو جای تو پیشم بشونم

تورو ای کاش نمیدیدم که الان

توی این روزای بد تنها بمونم