مانی رهنما گله ای نیست

تا جایی که میشد
نذاشتم یه لَحظم دلت بگیره
زندگیمو پای تو ریختم
گفتم جای دوری نمیره
تا جایی که میشد، هوای این عاشقی رو تازه دیدم
هر جا که رفتی با تو بودم، اما به بی راهه رسیدم
کاش روزگار بی رحمیاتو، هیچوقت به من ثابت نمیکرد
کاشکی نگاه دلنشینت، اینهمه جذابت نمیکرد
بین ما دیوارِ سکوته، از بس رو حرفات نموندی
دنیارو خاکستر گرفته، بس که رویامو سوزوندی
لعنت به اینهمه علاقه، که واسه تو بی اعتباره
لعنت به این قصه که دیگه نای جلو رفتن نداره
دیگه بهت چیزی نمیگم، راحت برو این که زندگی نیست
دیـگه از این دنیای بی رحم، چیزی نمیخوام گِله ای نیست
لعنت به اینهمه علاقه، که واسه تو بی اعتباره
لعنت به این قصه که دیگه، نای جلو رفتن نداره
دیگه بهت چیزی نمیگم، راحت برو این که زنـدگی نیست
دیگه از این دنیای بی رحم، چیزی نمیخوام گله ای نیست