مجتبی رفعتی خود

من خوده پروازم بی پر و بال
شاهد کشتار هر چه محال
شب زده ای تنها در پی نور
ماهی افتاده از تنگ بلور
ساحل بی موج و بی تن آب
قایق جاری در نقش سراب

آواز :
من گیج و سر در گم، انکار و تلقینم
عاقل شدم خود را، دیوانه میبینم

پشت خودم هستم تا خودم
عاشق اینگونه خود شدنم

عاقبتی پیش از حادثه ام
با همه دنیا بیگانه شدم
تیغه ی تیزی در باور خون
شاکله ای با اندام جنون
آیینه ای در بیداری شب
فتنه ی سرما در حالت تب

پشت خودم هستم تا خودمم
عاشق اینگونه خود شدنم