مجتبی صالح زاده پدر

می دیل خوشی ر تی خوشی کمه بوست
تی پیشانی جه می قرصه جمه بوست
هتو تا قد بکشم پیله بوستم
بیدم تی مو سفید قد خمه بوست
تی دستان پیل بزبو خسته جان بی
بازم می زندگی ر سایبان بی
دوبو کولبار غم‌تی سینه اما همیشه می واسی دیل ناگران بی
زندگی جه تنها ایسمه تی رافا
می دوای دردی کاش ببه وگردی
می تسکه دیل نره بی تو قراری
تی خوش نامی ببیه می یادگاری
اگر چه نیسه ای اما بدان کی
همه عالم دانید می اعتباری
تی باره زود دوستی تو جه خانه گیره می تسکه دیل هی تی بهانه
می دیله گب دره فتو فراوان
تی جا خالیه خیلی تاسیانه
زندگی جه تنها ایسمه تی رافا می دوای دردی کاش ببه واگردی