مجید ادیب و امیر نصیر پشت پنجره

حالم از جمعه تا صبح شنبه بد
هنو درگیرتم دو ی شب به بعد
نمیخوام الکی دو به شک بشم
نباید خودمو لو بدم دور من
پره از آدمای متفرقس
میخوام برم ولی شله بند کفش
زندگی شده پره درد سر
دیگه حسی نداری خودتم به من
میکنی منو با چش بد نگام
کلی غصه هست تو دله خنده هام
نمیخوام بی تو سپری شه لحظه هام
من بزرگ نشدم هنوز مث بچه هام

پشت این پنجره های نم گرفته اسیرم
گونم خیس اشکه بهونتو هی میگیرم
نامرد چطور بد شدی با من که یادم نمیره
نذار کسی جامو توی عکسات بگیره


پشت پنجرم سیگار میکشم رو به بارون
توحسرت اون روزای خوب آروم
من بجز تو کسیو نداشتم تو دله غربت
من به تو مهربونی میکردم تا بره غصت
جواب من به همه بود نه به غیر تو
شبا نمیخوابیدم بدون شب بخیر تو
چشام میخورد تو اون چشای نازت گره
با موهات بازی میکردم تا که خوابت بره
من تو رابطه با تو از حاشیه دورم
چون منو نمیخواستی واسه ماشین و پولم
کنار هم بودیم همه روزای هفته
چه خاطراتی مونده از اون روزای رفته
تو که میدونی بی تو برام سخته تنفس
ولی به همه گفتی اون اهل تنوس
گفتی باید برم گفتی مقصرم
گفتم مگه خبر نداری تو از دلم
من بی تو دیگه چیزی نمیخوام از این جهان
انگار مث یه قفس شده زمین برام


ضربه زدی هی به قلبم عین قبلا
حیف وقتم که با تو تلف شد
نمیتونم الکی هی بخندم
نمیخوام این رابطرو کش بدم نه

همه میپرسن عشقم چرا رفت
کاش بودی امشب کنارم
آخه نمیشه که نامردیاتو
اسمشو قسمت بذارم
هی بد میارم

پشت این پنجره های نم گرفته اسیرم
گونم خیس اشکه بهونتو هی میگیرم
نامرد چطور بد شدی با من که یادم نمیره
نذار کسی جامو توی عکسات بگیره